اثر تزریق داخل هیپوکمپی وراپامیل بر روند ایجاد کیند لینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول در موش های صحرایی

مقدمه: تحقیقات نشان داده است که به دنبال صرع خود به خودی در موش های صحرایی میزان نفوذ پذیری نورون های ناحیه ca1 هیپوکمپ نسبت به کلسیم افزایش پیدا می کند. در این تحقیق نقش کانال های کلسیمی حساس به ولتاژ ناحیه ca1هیپوکمپ بر روی کیندلینگ ایجاد شده با پنتیلن تترازول مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار: در این تحقیق تجربی ابتدا حیوانات به شکل تصادفی به دو گروه تقسیم بندی شدند. در گروه تحت آزمایش داروی وراپامیل (4میکروگرم در 4 دقیقه) به داخل هیپوکمپ تزریق شد و پس از 20 دقیقه به منظور ایجاد کیندلینگ شیمیایی، پنتیلن تترازول با غلظت هایی که در ابتدا تشنج زا نیستند (5/37 میلی گرم بر کیلوگرم, داخل صفاقی) به موش ها تزریق گردید. پس از تزریق دارو رفتار های حیوان به مدت 20 دقیقه تحت نظر گرفته شد و پاسخ های تشنجی بر اساس معیار پنج رتبه ای طبقه بندی گردید. حیوانات گروه کنترل از نظر سن و روند ایجاد کیندلینگ همانند گروه آزمون بودند به جز اینکه در این گروه به جای وراپامیل از حلال آن یعنی مایع مغزی نخاعی مصنوعی استفاده شد. نتایج: وراپامیل به شکل معنی داری (01/0 < p )تعداد تحریکات لازم برای رسیدن حیوانات از مرحله صفر به مرحله پنج تشنج را کاهش داد. از سوی دیگر وراپامیل به شکل معنی داری مدت زمانی که حیوان در مرحله پنجم تشنج بسر می برد را افزایش داد(05/0 < p ). هم چنین این دارو مدت زمانی که طول می کشد که حیوان به مرحله پنج تشنج برسد را کاهش داد ولی این کاهش معنی دار نبود. نتیجه گیری: تزریق موضعی وراپامیل به داخل هیپوکمپ روند ایجاد کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول را تسهیل کرده ولی بر روی کیندلینگ ایجاد شده اثر مهاری داشت.